28 oktober 2012

4. LARIPANI 28 okt. 2012
Het is zondag en deze dag staat in het teken van bezoek aan Laripani, de plaats waar het grote project: de multifunctionele hal is gerealiseerd.
Het betekent vroeg op, Benedict brengt warm water, draagt het zelfs naar de badkamer en de ceremonie water en kan begint. Ontbijt en op weg, want om 10.00 uur worden we daar verwacht. Tiny gaat niet mee, wetend dat de weg erheen zo moeilijk is. Sudhir blijft bij hem, want als het niet goed dan gaan ze opnieuw naar de dokter.
Aanvankelijk is de weg goed, aangelegd door het grote bedrijf Jindall staal. Later vertelt de Bisschop dat veel mensen gedwongen worden daar weg te gaan, omdat het bedrijf steeds verder uitbreidt. En dat gaat niet gepaard met een flink bedrag voor de grond. Reden tot groot verdriet en grote problemen. Waarheen? De grote vrachtwagens van Jindall hebben een goede weg nodig, daarom verbetering van de wegen. En wij: Nu verder op weg. Opeens gaat Benedict een zijweg in, dit is korter is zijn uitleg. Maar hoe!!! Het is werkelijk een chaos, niets geasfalteerd, gaten en kuilen, overal stof, hots knots in de jeep. Maar de goede weg komt en het gaat weer goed. Het verkeer is echt unbelieveble, neem de ruimte die er is en tuf door, niet te geloven hoe de grote trucks recht op je afkomen en plots moet je proberen uit te wijken. We kijken rond, zien dat er rijstveldjes geoogst zijn, terwijl andere paddy nog groen is. Precies om 10.00 arriveren we in Laripani. Een bijzonder hartelijk welkom. Vorige keer werden we hier ontvangen onder een groot strooien dak. Nu eerst naar de pastorie voor een glas water en wat lekkers. Na naar de nieuwe multifunctionele hal, waar de kinderen, leerkrachten en helpers al op ons wachten. Het welkomstlied klinkt uit volle mond en de gezichtjes stralen. De mooie ceremonie: handen wassen, bloemboeketje, slinger om je hals en welkom heten. Ook 2 zusters zijn er nu, beiden leerkracht op school.
Dan gaan de kinderen zitten en de dans van de meisjes start, gekleed in mooie sari’s. Ook enkele nog kleine meisjes doen perfect mee, zij zijn in hun ‘gewone’ kleren. Dan de dans door de jongens, prachtig. Maar het programma is niet afgelopen: het is nu onze beurt. Wie zijn wij, wat komen wij hier doen, wat treft ons. Benedict vertaalt ons Engels in Hindi. Op het eind kunnen we alleen zeggen: ‘Bahut bahut Danyavaad’ heel hartelijk dank! We gaan nu naar buiten om een kijkje te nemen: het grote bord tegen de buitenmuur met de vermelding dat het gebouwd is met steun van Stichting Pater Vos India en Wilde Ganzen. Het hostel ziet er goed uit, maar volgens Sudhir minder sterk gebouwd. Coby verwent de kinderen met de hangertjes van Nijntje en de parochiepriester met een felgekleurd veiligheidshes voor op de motor.Deschool ziet mooi uit, maar is te klein. Hij zou nog graag 3 klaslokalen erbij willen en 1 staflokaal.
Een heerlijke lunch wacht ons, bereid en geserveerd door de Zusters. Het vlees en de vis zijn kleine stukjes maar zo heerlijk vol smaak. De Indiase keuken kent heerlijke kruiden. Voor het water moeten we opletten, alleen flessen water! Na een welgemeend DANK gaan we terug naar Raigarh. ’s Avonds zijn we welkom bij de feestdag van de patroon van de Zusters JMJ. Na de feestelijke viering door de Bisschop, Fr. Sudhir als Vicaris Generaal en de parochiepriester krijgen we een heerlijke maaltijd voorgeschoteld van en door de Zusters. Wat zijn wij toch boffers, dat wij dit mogen beleven. Dan terug naar het Social Centre en rust.