30 oktober 2012

6. VERTREK UIT RAIGARH EN PROJECT BEZOEK.
Vroeg op, ontbijt, koffers en verdere bagage in de auto, afscheid van Tiny en Sudhir. Het valt niet mee voor hem, het Jubileum van 100 jaar Ginabahar wacht. Zijn oom was de bekende missionaris in deze plaats en Tiny kan er niet bij zijn. Dat doet pijn. Hij is sterk van geest! Ook voor Sudhir is het heel jammer, maar hij blijft voor Tiny. Prachtig.
09.15 uur: zwaaien en beginnen aan een zware route. Een stuk is bar en boos, het is echt verschrikkelijk hoe je door elkaar geschud wordt, maar de ongelukken loeren als je even de aandacht afleidt. Plots stopt Benedict en ziet werkers op het veld. Coby heeft hem gisteren gevraagd hoe pinda’s groeien. We krijgen hier praktijkles. Vader, zoon en dochter trekken de stuikjes uit de grond en een dochter plukt de nootjes er daarna af. We krijgen een struikje mee. Een stop in het bijkantoor met inwoning van het Social Centre, waar Benedict zijn collega werkt. Contacten lopen voorspoedig.
En weer verder, nu richting Taragarh waar met hulp van de stichting samen met de Rotary en Wilde Ganzen een school gebouwd heeft. Het is een fantastische school ge.worden. Schitterend met bogen. We denken nu terug hoe Jack Derks samen met Leonard Steetsel een gesprek had met onze stichting en hoe ze van Rotary Schaijk-Land van Ravenstein toestemming kregen om geld in te zamelen van de leden. Het ging d.m.v. het verkopen van ’bouwstenen’. Het is allemaal gelukt en ook de hulp van de Nederlandse Dominicanessen, die onderwijs zo hoog achten, kan hulp geboden worden. Van hier uit dank aan alle donateurs. We zien dat de projecten voor de volle 100% resulteren.
Na bewondering en dank verder op weg door de binnenlanden. Benedict vraagt nenig maal of de we goed zitten, een zandweg metg hult en bult. We naderen KANSABEL, de p;aats waar de stichting hulp heeft gebracht voor een hostel. Sr Imelda (ze is zo blij dat we haar naam nog kennen) toont ons wat er gekocht is aan inventaris met het geld.
Een heerlijke lunch hebben ze voor ons bereid. Hierna tronen ze ons mee naar de tuin. De hostelkinderen werken ook mee in de tuin, mee zorgen voor hun eten, ze waasen zelf hun kleren en gebruiken hun tijd voor studie. Als we het dagprogramma horen, moeten ze goede cijfers op schoolhalen. (Soms een herinnering aan vroegere kostschooltijd). Nog een kopje koffie en hoogste tijd om weg te rijden.
In Kunkuri roept Benedict hard in de telefoon naar Fr. Gregory (parochiepriester van Ginabahar): KUNKURI !!!. het sein dat we in aantocht zijn. Wat een hartelijk welkom en wat is er hard gewerkt aan de versiering. Het ziet er schitterend uit. Het monument waar de parochie startte is prachtig geverfd, een beeld van pater Van den Dries uit België is geplaatst. Toen hij zich niet mocht vestigen in Ginabahar liet hij hier een tent plaatsen en begon zo aan zijn levenswerk. We zien oude bekenden: fr. John Beck (die een tijd in Zweden heeft gewerkt), Fr Ignace Ekka, die van MIVA zijn jeep kreeg als Pastoraal werker d.m.v. Schaijk.
Een kop koffie, terwijl onze bagage naar boven wordt gedragen. Even douchen naar de Zusters voor het avondeten. Gregory wordt telkens om raad gevraagd bij de grote aankleding van het feest. Dan naar bed. Pfoe… wat een dag!