1 november 2012

Soms is het moeilijk om een PC te vinden om op de site te komen en verbinding te krijgen. Ook het bellen is moeilijk hier in die binnenlanden.

8. EEUWFEEST GINABAHAR 1 NOVEMBER 2012
Het is 04.30 uur als we gewekt worden door een flinke hoeveelheid muziek. Dat is nog eens wakker worden. Alles is klaar, alles is versierd, het draaiboek wordt gevolgd, iedereen gaat op weg. Voor ons wordt warm water gebracht, douchen, zondagse kleren aan. 07.30 uur Ontbijt.
Even later richting de feestplaats, met erebogen aangegeven, volledig overdekt met lange geweven brede stroken. Het is onvoorstelbaar mooi. Op het podium het altaar, drie toegangs paden leiden erheen. Het is al druk en er blijven mensen komen. Dan het sein: de trommen beginnen, gevolgd door de dansende vrouwen bloempotten op het hoofd komend over de drie paden, gevolgd door heel veel priesters en daarachter als een plaatje: kardinaal telephore Toppo, Emmanuel Kerketta Bp van Jashpur, Paul Toppo Bp van Raigarh, Patras Minj Bp van Ambikapur en Biniphas Panna Provinciaal van de Jezuïeten (omdat de Jezuïeten hier de missie begonnen). Gregory heeft veel taken verdeeld. De hoofdmannen zijn rood polo-shirt met de naam van het eeuwfeest. Belangrijke personen wordt een zitplaats gewezen: bestuursleden, landeigenaren, opeens een grote man met snor begeleid met lijfwacht met geweer. Hij ziet Nico, geeft een hand, vraagt vanwaar gekomen en meldt dat hij in Amsterdam is geweest en klompen heeft gezien. Hij geeft zijn visitekaartje en zien dat ij minister is. Later horen we dat hij de laatste Raja (koning) van dit gebied is.
De viering begint en de grote menigte zit en blijft vol eerbied en rust. Een bijzonder moment is als het evangelieboek wordt binnengedragen door een klein bruidje op een draagstoel gedragen op de schouders van 4 jonge mannen. Indrukwekkend. Weer een bijzonder moment is het binnendragen van de offergaven: voorop een verkleinde tent, herinnerend aan Pater Van den Dries, die geen toestemming kreeg van de Raga om zich hier te vestigen en daarom zijn overste in Belgie om een tent vroeg. Vervolgens een boot, herinnerend aan de komst van de missionarissen per boot. Daarachter kelk, brood, wierook en bloemen, alles voorafgegaan door dansende bruidjes. Wat een feest en dat alles in de openlucht onder een versierd dak van golvende stroken stof. Er wordt veel gezongen en priesters helpen aan all kanten bij het uitdelen van de communie.
Na de viering blijft ieder zitten en kardinaal en bisschoppen gaan weg en komen even later terug voor het verdere programma. Speeches door diverse personen. Ook wij mogen naar voren komen en lezen de brief van onze voorzitter Willem Vergeer. Gregory vertaalt elk gedeelte.
En dan, dan begint de grote maaltijd 600 kg kip is ingeslagen, grote ketels rijst zij gekookt, dahl (linzensaus) is grote tonnen vol. Varkensvlees en aardappelpartjes. De Zusters zijn zo bezorgd over ons dat ze ons meenemen naar het klooster om daar te eten, minder gekruid.
Als we bij de menigte komen staat nog een grote rij te wachten om door het hek te mogen. Er ligt al een flinke stapel plastic borden en waterglazen. Iedereen wil ons de hand schudden. De jongens hebben camera’s en willen met ons op de foto. De catering is fantastisch, ieder gaat langs de dissen en eet met de rechterhand. En dan te weten meer dan 15.000 mensen. ’s Avonds gaan we met Gregory nog een ronde maken. Er wordt al begonnen met het opruimen, stoelen worden gestapeld, kleden opgerold, het altaar en de ruimte er omheen worden vrij gemaakt, elektrische leidingen worden losgemaakt, lampen weggebracht en dat gaat de hele nacht door. Voldaan gaan we naar bed na deze prachtige dag.